پرخاشگری در کودکان به عنوان یک رفتار ناپسند و خشونت‌آمیز تعریف می‌شود. این رفتار در کودکان به معنای استفاده از قدرت فیزیکی یا کلامی برای آزار و اذیت دیگران می باشد ،که شامل ضرب و شتم، تهدید، توهین و تمسخر، سرقت و تخریب مالکیت دیگران و هرگونه رفتاری که به طور مستقیم یا غیرمستقیم به آسیب رساندن به دیگران منجر می شود.
چرا کودکان پرخاشگری می کنند!
کودکان ممکن است به دلایل مختلف پرخاشگری کنند. در زیر عللی که می‌تواند منجر به این رفتار شود را بررسی می‌کنیم:
ناکامی در برقراری ارتباط اجتماعی: کودکانی که ناتوان در برقراری روابط اجتماعی هستند ممکن است به این کار روی بیاورند که این کار می‌تواند به دلیل ناکامی در فهمیدن و استفاده از مهارت‌های اجتماعی نامناسب باشد.
ناکامی در مدیریت هیجانات: کودکانی که ناتوان در مدیریت هیجانات خود هستند، ممکن است به پرخاشگری روی بیاورند. این می‌تواند به دلیل ناتوانی در تشخیص و بیان هیجانات مناسب و استفاده از راه‌های سازنده برای مدیریت آنها باشد.
تأثیر محیط: محیط اطراف کودکان نیز می‌تواند بر پرخاشگری آنها تأثیرگذار باشد. مثلاً، مشاهده خشونت در خانواده یا در محیط مدرسه می‌تواند کودکان را به پرخاشگری تحریک کند.
تأثیر رسانه‌ها: مشاهده بیش از حد رسانه‌های خشونت‌آمیز می‌تواند به پرخاشگری کودکان مرتبط باشد. مشاهده صحنه‌های خشونت‌آمیز در تلویزیون، فیلم‌ها و بازی‌های ویدئویی می‌تواند الگوی رفتاری پرخاشگرانه را به کودکان القا کند.
عوامل فردی: عوامل فردی مانند عوامل ژنتیکی، مشکلات روانشناختی و ناتوانی در توانایی‌های شناختی می‌تواند نقشی در پرخاشگری کودکان داشته باشد.
راهکارهایی برای کنترل خشم کودکان
پرخاشگری در کودکان می‌تواند به مشکلات رفتاری و اجتماعی در آینده منجر شود. برای جلوگیری از این رفتار در کودکان، می‌توان از روش‌ها و راهکارهای زیر استفاده کرد:
آموزش مهارت‌های اجتماعی: آموزش کودکان به مهارت‌های ارتباطی، همکاری، قدرت خودکنترلی و حل مسئله می‌تواند به کاهش پرخاشگری در آنها کمک کند.
تشویق به فعالیت‌های سازنده: تشویق کودکان به شرکت در فعالیت‌های سازنده و مفید مانند ورزش، هنر و موسیقی می‌تواند به کاهش استرس و اضطراب آنها کمک کند و در نتیجه پرخاشگری را کاهش دهد.
تعامل با همسالان: تشویق کودکان به تعامل و بازی با همسالانشان می‌تواند به تقویت مهارت‌های اجتماعی و کاهش پرخاشگری در آنها کمک کند.
تحریک علاقه به مطالعه و یادگیری: تشویق کودکان به خواندن کتاب‌ها، شرکت در دوره‌های آموزشی و کشف علم و دانش می‌تواند به توسعه ذهنی و اجتماعی آنها کمک کند.
نظارت والدین: نظارت والدین بر رفتار کودکان و توجه به نیازها و مشکلات آنها می‌تواند به جلوگیری از پرخاشگری کمک کند. والدین باید با کودکان خود در مورد رفتارهای مناسب و نامناسب صحبت کرده و مراقبت و حمایت لازم را ارائه کنند.
محدود کردن دسترسی به رسانه‌ها: کنترل و محدود کردن زمان استفاده کودکان از رسانه‌های الکترونیکی و تلویزیون می‌تواند به کاهش تحریک‌های خشونت‌آمیز در آن ها کمک کند.
در صورت نیاز کمک بگیرید
پدر و مادری کردن مثل قدم زدن در پارک نیست (کار راحتی نیست)! این وظیفه‌ی شماست که آن را راحت‌تر کرده و درست انجامش بدهید. پشتیبانی و حمایتی را که لازم دارید از دوستان و بستگان و از همه مهم تر همسرتان طلب کنید. همچنین اگر مادری شاغل هستید می‌توانید سعی کنید و کارهای خانه را با شریک زندگی‌تان تقسیم کنید. به این ترتیب، می‌توانید آنگونه که سزاوار کودکتان است به او توجه و از او مراقبت کنید.
کنترل پرخاشگری در انظار عموم
بدترین حالت این است که کودک شما در انظار عمومی از خود پرخاشگری بروز بدهد. این رفتار خیلی شرم‌آور و اعصاب خرد‌کن است. در این زمان به جای اینکه به روش اشتباهی بچه خود را کنترل کنید، سعی کنید آرامش‌تان را حفظ و مثل والدینی اثرگذار عمل کنید.
وقتی که بچه‌تان در انظار عمومی قشقرق به پا می‌کند، بهترین روش این است که تلاش کنید تا اذهان بقیه را از او منحرف کنید. اگر این هم کارسازنبود، او را به ماشین خود ببرید یا به خانه تان برگردید، حالا زمان آن است که اقدامات مناسب و درخوری را انجام دهید تا اطمینان پیدا کنید که این اتفاق دوباره رخ نمی‌دهد.